ژانویه 2016 به نیمه رسیده بود و بازرگانان فرش در نمایشگاه دموتکس هانوور همسان با دیگر ایرانیان گوش و چشم به وین دوخته بودند تا فرجام مذاکرات دیپلماتیک بین ایران و کشورهای 1+5 را دریابند و سرانجام شامگاه سرشار از شادمانی فرا رسید و برجام کامشان را شیرین ساخت.
بازرگانان فرش صبوری نکردند تا زمان از کف برود و در واپسین روزهای همان ماه ژانویه، نخستین محموله از فرش های دستباف ایرانی از مبداء هامبورگ راهی ایالات متحده آمریکا شد.
بند 22 برنامه جامع اقدام مشترک امکان صدور برخی اقلام از جمله فرش دستباف به آمریکا را پس از چند سال تحریم فراهم ساخت و دستبافته های ایرانی بار دیگر به سوی ینگه دنیا به پرواز درآمدند و برجام در این وادی خیلی زود ثمرات خود را نشان داد.
اگر در ماه ژانویه 2016 نخستین محموله به جای ارسال از ایران از مبداء آلمان راهی لوس آنجلس شد، در ماه فوریه ارسال مستقیم از ایران هم از سر گرفته شد و در همه ماه های بعدی این روند همچنان ادامه یافته است.
تحریم صادرات فرش ایرانی –بخوانید تحریم هنر و هنرمندان ایرانی و نیز تحریم شهروندان آمریکایی از امکان دسترسی به دستبافته های ایرانی(!)- تحفه ناموجه کنگره آمریکا بود که در سال 2010 مصوب شد و به امضای رییس جمهور ایالات متحده نیز رسید و شش سال سد و مانع در برابر بازرگانان فرش ایران قرار داد.
این تحریم بدخواهانه و غیرمنطقی در شرایطی رخ داد که آمریکا رتبه نخست واردکنندگان فرش ایران را با سهمی بیش از 5/16 درصد و ارزشی نزدیک به 82 میلیون دلار در اختیار داشت و به ناگهان این عدد به صفر رسید.

منبع:خبرگزاری تی نیوز