فرش بیجار یا فرش گروس به بافت آهنین و گرمی رنگهایش شهره جهان است. علاوه بر این منطقه گروس با مرکزیت بیجار یکی از دیرینهترین و متقدمین هنر فرشبافی ایران محسوب میشود. این فرش را از اروپا تا امریکا با بافت ضخیم و رنگهای گرم آن میشناسند اما حالا چند سالی هست که به خاطر تحریمها این فرش، راهش را به خارج بخصوص امریکا و آلمان گم کرده است. امین حسنپور مهندس کارشناس فرش گروس برای ما از روزهای رونق فرش بیجار میگوید. زمانی که به مقصد اروپا و امریکا با کانتینر بارگیری میشده.
از او دلیل علاقه خارجیها را به فرشهای شهرش میپرسم: «یکی از دلایلش گرم و تیره بودن رنگ فرشهای ماست که مکمل خوبی برای کشورهای سردسیر اروپایی مانند آلمان و سوئیس است. رنگهای گرم و بافت محکم این فرش نظر آنها را جلب میکند.» به پشت فرش دست میکشم؛ آنقدر سفت است که نمیشود گوشهای از آن را با دست جمع کرد. فرش گروس را مثل سایر فرشهای ایران نمیشود تا زد و تنها راه جمع کردن آنها لوله کردن است. به همین خاطر فرش گروس به فرش آهنین یا فرش لولهای نیز شهرت دارد: «دلیل این استحکام استفاده از پود اضافی است که به فرش تراکم بیشتری میدهد. نوع گره این فرش هم البته متفاوت است. درنهایت پس از رد شدن هر پود فرش حسابی کوبیده میشود که به آن استحکام آهنین میدهد.»
از او میپرسم با باز شدن فضای کسب و کار و صادرات پس از برجام، چه باید کرد که ایران دوباره به جایگاه جهانی خود در صادرات فرش برگردد: «در این مدت کشورهای زیادی مانند چین، هند و پاکستان جای ما را در بازار جهانی گرفتهاند و ما باید با تبلیغات گسترده، بتوانیم به جایگاه خود برگردیم و تاجرها را به سمت خودمان بکشیم. البته الان هم درها باز شده و تاجرهای زیادی آمدهاند اما هنوز مانند گذشته نیست.»
اواخر بهمن ماه 94 حمید کارگر رئیس مرکز ملی فرش ایران خبر داد: «نخستین محموله فرش ایرانی به امریکا صادر شد.» خبرهای دیگر حاکی از آن بود که تجار امریکایی از این موضوع بسیار هیجان زده هستند و مشتاقند روند صدور فرش ایرانی به امریکا ادامه یابد تا جایی که 4 ماهه نخست 95 صادرات فرش رکورد زد. وقتی تکههای پازل را کنارهم میچینیم، به وضوح معلوم میشود که فرش به روزهای اوج خود باز خواهد گشت؛ روزی که لچک و ترنج رؤیای ایرانی، مشتاقانی در گوشه گوشه جهان داشت.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط پشتیبانی پاک مهر در وبسایت منتشر خواهد شد.