به گزارش ایسنا، طی سالهای ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ مبلغی که در لایحه بودجه برای بیمه قالیبافان منظور و تصویب شد به اندازه‌ای نبود که بتواند آنها را تحت پوشش بیمه قرار بدهد به همین سبب عده بسیاری از قالیبافان از مزایای بیمه بهره‌مند نشدند و عدم تخصیص اعتبار موجب شد تا بخش اعظمی از قالیبافان از این صنعت خارج شوند.

قانون بیمه بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه‌دار در سال ۱۳۸۸ از تصویب نمایندگان مجلس گذشت تا جهت اجرای اصل ۱۲۳ قانون اساسی پشتوانه‌ای برای قالیبافان و هنرمندان باشد.

بر اساس این قانون، سهم حق بیمه پرداختی توسط گروه هدف یعنی قالیبافان ۷ درصد و سهم دولت نیز ۲۰ درصد حداقل دستمزد قانون کار مشخص شد و ملاک تحت پوشش قرار گرفتن بافندگان قالی، داشتن گواهی مهارت آموزی رسمی از سوی مراکز آموزش فنی و حرفه‌ای و اشتغال به کار تعیین شده و سازمان تامین اجتماعی نیز بر اساس مدارک فوق افراد را تحت پوشش بیمه قرار می دهد.

اما متاسفانه تعرفه پایین حق بیمه و برخورداری از خدمات درمان رایگان تامین اجتماعی، راه را برای سوء استفاده عده‌ای سودجو باز کرده تا افرادی که هیچ مهارتی در زمینه فرش و قالیبافی ندارند و در شاخه‌های دیگر سررشته دارند با تهیه گواهینامه مهارت  قالیبافی، ‌تحت پوشش بیمه قرار بگیرند.

کارشناسان می‌گویند با وجود آنکه اکثر بافندگان فرش جزو اقشار محروم و آسیب‌پذیر جامعه هستند اما بیشتر آنها از حمایت‌های بیمه‌ای محرومند در حالی که بهره‌مندی از مزایای بیمه‌ای برای قالیبافان هم به لحاظ امنیت شغلی و هم تامین آتیه اهمیت بسیاری دارد و جایگاه اجتماعی و شغلی آنها را تثبیت می‌کند.

عبداله بهرامی  – مدیرعامل اتحادیه سراسری تعاونی‌های تولید کنندگان فرش دستباف – در این باره می‌گوید: در حال حاضر بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار بافنده فرش در کشور وجود دارد که از این تعداد یک سوم عضو تعاونی‌ها هستند.

وی‌ از بیمه ۴۶۰ هزار نفر از قالیبافان تا پایان سال ۱۳۹۲ خبر داده و می‌گوید: از سال ۱۳۹۳ به این طرف پوشش بیمه‌ای جدیدی نداشتیم و بیمه حدود ۶۵ هزار بافنده نیز به بهانه‌های مختلفی نظیر بافت کم، تغییر کارگاه و تاخیر در پرداخت سهم بیمه قطع شده است.

منبع:خبرگزاری ایسنا